Verwonderd keken we naar de enorme pizzadoos onder mijn stoel. Daarmee een Boeing betreden ziet er ongetwijfeld hilarisch uit, helaas waren we te laat om het te aanschouwen. Gelukkig brak een stuk karton het ijs tussen ons; wel zo fijn als je urenlang schouder aan schouder zit. De hele vlucht zat ik met mijn Engelse buurman verhalen uit te wisselen en slap te ouwehoeren. Eenmaal in Thailand aangekomen stelde Jack voor om samen de boel onveilig te maken. Strak plan, deal! Eigenlijk zag ik Phuket vooral als springplank naar een ander eiland, maargoed. Omdat het zo goed klikte besloot ik met mijn verse reismaat te blijven hangen. Goed, verras me… niet dus. Ik had een sterk beeld van Phuket en die beeldvorming bleek te kloppen: massatoerisme waar je u tegen zegt, honderden plekken met alsmaar dezelfde souvenirs of diensten en opdringerige lui in een gigantisch openlucht circus. Niet bepaald een plek waar ik normaliter heen zou gaan, hopelijk is deze uitzondering het waard. Van het ongebruikelijke een eerlijke kans geven kán je immers een hoop opsteken.
We waren van mening dat we wel een biertje hadden verdiend. Gewoon, omdat het kan. Als potentieel alcoholist had ik een waardig partner in crime gevonden, dus dat bleef niet bij een enkele pint. Wat had die man een dorst zeg, ongelofelijk. Nadat we ons voorraadje hadden weggespoeld strompelden we ladderzat door de hoofdstraat. De scheepladingen hoertjes, opgewonden standjes en brallende groepen buitenlanders waren heel kenmerkend. Zelfs met mijn dronken kop besefte ik me dondersgoed waar ik was: een tropische microkosmos vol pure gekte. Dit is een plek waar elke godverlaat met wat spaargeld zich helemaal uit kan leven – en dat ook doet. Laat ik daarom maar de mafkees uithangen, dat kan hier prima. Door een beetje te buigen zonder te barsten blijf ik op die manier helder. Zo drukte ik mijn gezicht op ‘have a free look’ bordjes, was ik bij elke straatartiest de (te blije) vrijwilliger en beantwoorde ik de talloze waar-wil-je-heen vragen met de meest onmogelijke plekken. Deze onschuldige joligheid zorgde voor het nodige vertier en vermaak. Opeens stelde Jack voor om een stripclub bezoeken, iets wat ik nog nooit had gedaan. Met terughoudende nieuwsgierigheid stemde ik in.
Als twintigers behoorden we tot de jongste mannen van de tent – naar mijn schatting was de gemiddelde (mannelijke) leeftijd het driedubbele van de strippers. Sommige heren namen het er van, hier en daar graaiden gewillige handjes naar gevoelige plekjes. Letterlijk het eerste wat ik zag was een ouwe vent die dolenthousiast over de slip van een wel heel jong grietje wreef. Juist ja. Na twee minuten had ik spijt van mijn beslissing, wegwezen hier. Na wat aandringen ging ook Jack overstag. ‘Pingpong showtje dan?’ Nee, ga maar alleen. Ik heb genoeg dierlijke driften gezien, al was er op straat ook geen ontkomen aan. Meerdere hoertjes grepen me waar ze konden, inclusief mijn zaakje/zakje. Uiteraard wou ik als aangerande man aangifte doen bij de politie. Verspilde moeite, laat maar gaan. Vlakbij mijn hotel slaagde een andere ‘stripper’ erin om mijn handen te grijpen. Met puppy-oogjes keek ze me heel onschuldig aan. Och, vrouwtje toch. Als Asian Sensation ben je die onschuld allang kwijt joh. Toch begrijpelijk dat ze het bij een jonge hond probeerde; dat lijkt me makkelijker ballen dan met iemand die haar opa kan zijn. In alle eerlijkheid zag ze er oprecht leuk uit. Ook niet onbelangrijk: met haar ruime ervaring draait ze vast een flinke wokkel in zelfs de hardste snikkel. Alles bij elkaar opgeteld stond de uitkomst van dit scenario redelijk vast: een lege portemennee, vroegtijdige zaadlozing en het bijbehorende schaamrood op de kaken.
Ik heb geen ervaring met betaalde seks en na een paar twijfelende seconden besloot ik om dat zo te laten. Een lichaam huren zonder het spannende spel der opbouwende verleiding? Niet mijn ding. Ik zag geen stuk neukvlees, maar een gelijkwaardig mens van ziel, gevoel en emotie. Wat is haar achtergrond, haar overlevingsstrijd? Ontelbare verhalen worden niet verteld, inclusief de hare. Er zijn prostitués die ‘werelds oudste beroep’ geheel vrijwillig en zonder financiële/externe druk uitoefenen – en dat moeten ze lekker zelf weten. Maar met zekerheid durf ik te stellen dat die meid niet tot deze groep behoort, evenals het gros van haar collega’s in Azië, de Wallen of waar dan ook. Met zulke onoprechte interactie en structurele ongelijkheid krijg ik hem waarschijnlijk toch niet omhoog. Daarom hield ik als een echte vrek mijn centjes op zak. Gelukkig hebben anderen daar geen last van, gezien de omvang van de markt. Prima toch? Geld moét rollen, de zaken moéten lopen. Economie verloren, rampspoed geboren!
Eenmaal in bed zat de situatie me dwars. Ben ik een perverse griezel, een moralist met boter op zijn hoofd of ‘gewoon’ een typische man met hormonen? Hoe kan het dat ik wegliep en toch een kortstondige verleiding voelde? Ach, wellicht denkt deze gevoelige jongeman wel teveel na. Neuk nou maar gewoon, wat valt er anders te doen? Misschien is de zin van het leven simpelweg nemen, genomen worden of – voor de gretige onder ons – beide. Mogelijkheden te over: liefhebben, voortplanten, iets zoeken wat je niet in jezelf kan vinden of de pijn van het grote niets wegneuken in talloze uitputtende standjes. Dat kan haastig, keihard, teder, troosteloos, afstandelijk, indringend, wanhopig, al wegkijkend of hoe dan ook: keuze te over. Wat een keuzestress, de makkelijke situatie van aseksuelen is benijdenswaardig. Mijn gedachtenmolen draaide nog op volle toeren toen Jack de hotelkamer binnensloop. Stilletjes kroop hij zijn bed in terwijl ik deed alsof ik al sliep. Slaap lekker pikkebaas. Wie weet had hij dat meisje wel helemaal volgeblaft. Of misschien had ik poep in mijn ogen en was die ‘vrouw’ een lady boy met een enorme stijve. Ik wist het niet en ik wou het niet weten. Een ding wist ik in ieder geval zeker:
Deze safari door de leegheid van doorgeslagen genotzucht en onmiddellijke bevrediging is niet voor herhaling vatbaar.
> Klik hier voor het totaaloverzicht als dit verhaal naar meer smaakt <
A Normal Day 