Gastvrijheid, nieuwe omgevingen verkennen, lol hebben, aparte ervaringen opdoen, andere culturen ontdekken, wereldse mensen ontmoeten. Wauw. Ik was verkocht. Couchsurfing en een eigenzinnig jongeman op wereldreis: dat moet een gouden combo zijn. Lekker abnormaals doen. Iets ‘geks’ met een unieke dynamiek. Ja! Daar had ik als kersverse backpacker nou écht zin in. Daarom gaf ik mijn verouderde profiel een gelikte update. Het zag er allemaal aansprekend, bondig en compleet uit. Er was echter een groot probleem: ik had nul ervaring, oftewel nul referenties. En zonder ervaring neemt vrijwel niemand je serieus. De vicieuze cirkel des starters is zó frustrerend. Maar niet getreurd. In opperbeste stemming plaatste ik een oproep in meerdere groepen. Ook verstuurde ik een afgezaagd knip-en-plakbericht naar tientallen actieve leden. Zoveel mogelijk lijntjes uitgooien was mijn doordachte tactiek. Vroeg of laat wordt er vast gehapt. Wees gewoon hoopvol, geduldig en positief. Heb vertrouwen in de medemens. Wie niet waagt, wie niet wint.
De dobber verdween. Ik was er als de kippen bij en haalde met een ruk de buit binnen. Vluchtig bekeek ik de vangst. Het leek op een gezond exemplaar van middelbare leeftijd. Overduidelijk niet het neusje van de zalm, maar toch. Chapeau. De poort naar persoonlijk reizen is nu wagenwijd open. Eindelijk zou de stoffige troffeekast worden opgevuld met medailles. Ze scheppen vooral andermans vertrouwen van ‘kijk, het is geen Koekebakker’. Al kreeg ik het mijn rangloze uniform ook voor elkaar. Ik werd zelfs opgepikt, wat een dienstverlening. Na een voortvarende kennismaking was de eerste indruk goed. Het was een aardige man met interessante gedachtenspinsels. Toch sloeg de twijfel toe. Ik vermoedde ik dat hij homo is… én Couchsurfing voor bepaalde dingen gebruikt. Toen hij een grote boodschap ging doen greep ik mijn kans. In recordtempo las ik nu wél zijn volledige profiel. Voorkeur geslacht: mannelijk. Slaapplaats: in de slaapkamer van gastheer. Ik scrolde door de recensies heen, het overgrote deel geschreven door mannelijke twintigers. Met afgrijzen las ik twee negatieve referenties waarin zijn seksueel-getinte maniertjes en versierpogingen haarfijn stonden omschreven. Het zweet brak me uit. Godverdomme! Dit was nog ‘erger’ dan ik vermoedde. Welkom in het hol van de geile leeuw.
Hoofdschuddend liet in een ongemakkelijk lachje los. Ha, kneus. Zoveel hints missen is een prestatie op zich. Met kippenvel en een bek vol tanden staarde ik besluiteloos voor me uit. Goed…. En nu? De wc werd doorgespoeld. Shit! Oké. Rustig blijven en normaal doen. Tuurlijk. Niet. Een ijzige stilte vulde de woonkamer. Dit is het dan. Nu ga ik – tegen wil en dank – met de billen bloot.
‘’Je bent opeens zo stil Ben. Is er iets?’’
‘’Nee hoor, alles kids’’
* Na een korte stilte kreeg mijn slappe lach de overhand.
‘’Wat is er zo grappig?’’
‘’Een herinnering van uitgaan. Ik had wat gesloopt in de kroeg en werd daarna eruit gesmeten’’, zei ik droogjes.
* Na een korte blik barstte in lachen uit. Hij lachte halfslachtig mee.
‘’Brand los.’’
‘’Nou…’’
Stompzinnig kattenkwaad vormde een dankbare bliksemafleider. Terwijl ik de details deelde, probeerde ik allerlei excuses te verzinnen om weg te gaan. Daar zat ik dan, zo onwennig als wat op die bank. Plichtmatig knoopte ik een irrelevant gesprek aan, een beetje zoals pornomodellen dat doen voor de camera. Wat daarna gebeurt, is algemene kennis. Wat mij betreft kwam het niet zover. Voor avontuurlijke experimenten draai ik mijn hand niet om. Maar stoute dingen doen met een man, nou, nee. Ik ben echter geen homofoob. Leef en laat leven. Nu moest ik op een fatsoenlijke manier onder de bijna tastbare ‘stille hoop’ uitkomen. De grote vraag was hoe. Hem veroordelen zou niet eerlijk zijn, het klikte immers prima voor die realisatie. Sterker nog, dat hij op zijn profiel open kaart speelde waardeerde ik. Nu is het mijn beurt. Wees eerlijk en respectvol. Wegvluchten is de makkelijke uitweg. Zo’n blunder is niet het einde van de wereld. Blijf gewoon. Gevoelsmatig was het geen griezel of serieverkrachter. Slechts een alleenstaande kerel die ‘’Couchsurft’’ voor potentiele (gelegenheids)seksafspraakjes. Oud nieuws. Daar is hij niet de eerste mee. En zeker niet de laatste.
Na dat uitgaanverhaal liet ik wat los over een ex-vlam en leuke meiden die ik op reis had ontmoet. Het was stil aan de overkant. Hij begreep de hint. Gelukkig nam hij het ‘verlies’ sportief op en gingen we op de oude voet verder. Urenlang praatten we over de actualiteit, maatschappij, filosofie, psychologie, culturen, eigenlijk van alles wel. Daarna vertelde hij over zijn ‘vorige leven’, over zijn ex-vrouw en volwassen kinderen. Zo’n transitie kan dus blijkbaar. Boeiend. Goed, bedtijd. In de slaapkamer had hij –godzijdank- een logeerbed. Netjes. Geen woord aan gelogen dus. Ondanks alle verificaties, veiligheidsmechanismen, recensies en informatie blijft een profiel ook maar een beeldvorming. Kan allemaal zorgvuldig gecreëerd bedrog zijn, je weet het maar nooit.
Ik ging liggen en deed mijn ogen dicht. ‘Weltrusten. Geen zorgen, ik kom niet bij je in bed kruipen hoor’, grapt hij met een lachje. ‘Goed zo. Slaap lekker’. Dat is je geraden ook, dacht ik nog. Blijf van mijn reet af. Anders krijg je een stomp op je muil. Fantastisch joh, dat couchsurfen. Als een boer met kiespijn glimlachte ik om mijn valse start. Even dacht ik aan alle vrouwen die dit in meerdere mate ook meemaken. Arme drommels. Ach. Zoiets kan gebeuren met de ongeschreven verwachtingen, regels en (grote) cultuurverschillen. Zeker als er halve vreemdelingen in het spel zijn. Desondanks blijven positieve sferen domineren. De herkansing komt nog wel. Dit is genoeg zo, morgenochtend ben ik weg.
Reizen is voorspelbaarder geworden in het digitale tijdperk, gelukkig blijven (on)aangename verrassingen van alle tijden.
> Klik hier voor het totaaloverzicht als dit verhaal naar meer smaakt <
A Normal Day 